Nimfomania - czym jest?
Nimfomania to termin używany do opisania zaburzenia seksualnego, które wiąże się z obsesyjnym pragnieniem seksu oraz częstym uczestnictwem w aktywnościach seksualnych. Jakie są oznaki sugerujące, że osoba może być dotknięta tym zjawiskiem?
Nimfoman vs Nimfomanka
Pojęcie nimfomanii dotyczy nadmiernego popędu seksualnego u kobiet. Jednak określenie "nimfoman" nie jest używane w odniesieniu do mężczyzn; w ich przypadku zamiast tego mówi się o satyryzmie, co jest odpowiednikiem nimfomanii. Jakie są objawy, które mogą wskazywać na występowanie tego zaburzenia związanego z sferą seksualną? Poniżej znajduje się kilka ważnych informacji dotyczących nimfomanii.
Cechy nimfomanii – na co zwrócić uwagę
Objawy nimfomanii są stosunkowo łatwe do zauważenia. Wśród najczęstszych symptomów, które mogą wskazywać na nadmierne popędy seksualne, można wymienić:
- Utrzymujące się myśli o seksie.
- Angażowanie się w liczne kontakty seksualne.
- Częsta masturbacja.
- Stałe zainteresowanie pornografią.
- Trudności z zachowaniem kontroli nad pragnieniami seksualnymi.
- Współżycie z osobami przypadkowymi, których nie zna się dobrze.
- Nieustanne poszukiwanie nowych okazji do uprawiania seksu.
Warto zwrócić uwagę na te objawy, gdy chodzi o rozpoznanie potencjalnego przypadku nimfomanii.
Zobacz również: Czym jest otwarty związek?
Przyczyny nimfomanii
Nadmierny popęd seksualny, który dominuje nad innymi aspektami życia, może wywołać znaczne trudności. Co leży u podstaw tego rodzaju zaburzenia? Choć wyjaśnienie może być wieloaspektowe, istnieje kilka czynników mogących przyczynić się do jego rozwoju. Niemniej trudno wskazać jedną konkretną przyczynę u danej osoby, ale można się pokusić o analizę czynników, które do tego przyczyniły.
Samotność i bezradność
W trakcie seksu, nimfomanka może odczuwać tymczasowe poczucie bezpieczeństwa i potwierdzenie swojej atrakcyjności. To z kolei może wynikać z głębszych problemów, takich jak samotność i niskie poczucie własnej wartości.
Choroby
Istnieje związek między niektórymi chorobami a występowaniem nimfomanii. Epizodyczne przypadki nadmiernego popędu seksualnego mogą być spowodowane chorobami, takimi jak padaczka, kiła, guzy mózgu, czy epizody maniakalne w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Uzależnienie od substancji psychoaktywnych także może wpływać na pojawienie się tego zaburzenia.
Zaburzenia osobowości
Nimfomanię można wiązać z pewnymi zaburzeniami osobowości, takimi jak osobowość borderline, socjopatyczna czy narcystyczna. Wpływ ma również typ osobowości oraz przeżycia z dzieciństwa oraz traumy.
Leki
Wpływ na pojawienie się nimfomanii ma także zażywanie niektórych leków, zwłaszcza psychotropowych. Badania sugerują również korelację pomiędzy nimfomanią a stosowaniem leków na cholesterol czy przeciwdrgawkowych.
Przyczyny nimfomanii są wieloaspektowe. Oprócz nadmiernego stężenia estrogenów w organizmie, wpływ mają traumy z dzieciństwa, obawy przed zaangażowaniem w stały związek oraz niska samoocena. Trauma dzieciństwa nie musi być jedynym czynnikiem, również dorastanie w nieprawidłowej rodzinie może mieć wpływ. Wzrasta również zależność od popędów seksualnych wraz z postępem cywilizacyjnym. Nieodpowiednie podejście do seksualności może prowadzić do wielu problemów.
Czy można leczyć nimfomanię?
Czy istnieje skuteczna metoda wyleczenia z nimfomanii? Bez wątpienia osoba cierpiąca na to schorzenie nie jest w stanie sobie z nim poradzić samodzielnie. Kiedy ktoś zdaje sobie sprawę z problemu i pragnie pozbyć się nałogu, który negatywnie wpływa na jego życie, najlepszym krokiem jest skonsultowanie się z profesjonalistą. Wykwalifikowany lekarz po dokładnym zdiagnozowaniu będzie w stanie dobrze dobrać odpowiednią terapię. W większości przypadków leczenie nimfomanii opiera się na dwóch głównych podejściach:
- Psychoterapia
- Leczenie farmakologiczne
W psychoterapii dla osób uzależnionych od seksu zazwyczaj stosuje się podejścia psychodynamiczne oraz terapie poznawczo-behawioralne. Psychoterapeuta nie tylko skupia się na zidentyfikowaniu obecnych trudności, lecz także analizuje ich korzenie. Przeszłe problemy, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, mogą wywierać wpływ na zachowania dorosłego życia. Poprzez dokładne przepracowanie tych problemów oraz zmianę podejścia do siebie, pacjent może odzyskać kontrolę nad swoim życiem.
Leczenie farmakologiczne jest prowadzone pod nadzorem psychiatry. W przypadku nimfomanii często przepisywane są leki SSRI, neuroleptyki oraz antyandrogeny. Ważne jest unikanie sytuacji, miejsc i osób, które mogą prowokować nawroty choroby.
Podsumowując, mimo że nie istnieje jedna uniwersalna metoda leczenia, dostępne terapie psychologiczne oraz farmakologiczne mogą pomóc osobom zmagającym się z nimfomanią odzyskać równowagę w życiu.
Przeczytaj również: